Dictatuur in het bedrijfsleven

In Nederland zijn veel medewerkers ontevreden over hun baas. Dat wil zeggen; bijna twee derde van het personeel haalt geen plezier uit de samenwerking met de leidinggevende. Één op de negen noemt hun leidinggevende zelfs een dictator!

Dit zijn overigens geen loze uitspraken of ‘click-bait’. Deze cijfers komen voort uit ‘Het grote werkplezier onderzoek van Nederland’ door adviesbureau PER4MANCE.   En die ontevredenheid komt waarschijnlijk nog voort uit een overblijfsel uit de jaren ’80 die je tegenwoordig nog steeds tegenkomt binnen het bedrijfsleven: het micromanagement.  Gerelateerd: Ben jij aan het micro-managen?         Je hebt dit fenomeen vast wel eens voorbij horen komen: De dictatoriale baas die zijn wil oplegt en vaak een dominante en dwingende houding heeft richting het personeel. Iemand wiens focus uitsluitend gericht is op controle en die iedereen op de vingers kijkt.  In veel gevallen zijn dit leidinggevenden die vanuit hun “ivoren toren” (lees:kantoor) orders de werkvloer op “blaffen” en weinig interesse hebben in het welzijn van de medewerkers. De wijze waarop zij communiceren is directief en eenzijdig.  Het gaat ze om doelen bereiken en daar moet alles voor wijken!  In de praktijk werkt deze manier van leidinggeven eerder averechts. Medewerkers gaan in die gevallen hun inspanning tot een minimum beperken.  Want zeg eerlijk wat zou jij zelf doen wanneer: als jij je best doet op je kop krijgt maar als jij NIET je best doet óók op je kop krijgt? Welke keuze zou jij in dat geval maken? De kans is groot dat je de kantjes eraf gaat lopen want op je kop krijgen werkt niet bepaald motiverend.

Even terug in de tijd Op mijn 23ste startte ik na mijn studie met mijn eerste officiële full-time baan. In die tijd was Reed Business erg bezig met vooruitstrevende internet gerelateerde initiatieven en daar mocht ik dankbaar onderdeel van uitmaken.  Het duurde dan ook niet lang voordat ik mijn eigen team van sales “tijgers” mocht aansturen. Best vooruitstrevend als je terugdenkt dat dit zo’n 15 jaar geleden was en ik nog redelijk vers uit de schoolbanken kwam. Over vertrouwen gesproken… Wat ik toen echter niet meer dan normaal vondt, maar dus blijkbaar tegenwoordig nog steeds redelijk uniek is, was om mijn team óók dat vertrouwen weer terug te geven.  Ze positief te benaderen in plaats van alleen maar de negatieve kanten te belichten. Als iemand zijn target niet haalde gingen we dan ook niet de focus leggen op het feit dat het target niet gehaald werd, maar juist op wat we de volgende keer anders konden doen.  Focus op de dingen die het target belemmerden en die vervolgens proberen weg te nemen in plaats van focus op het niet behaalde target te leggen en ze dan directief communiceren dat dit “volgende keer beter moet of anders…!” We maakten toen zelfs al grapjes over dat soort dictatoriaal management.

Ik zie dat simpelweg als: Lange termijn visie in plaats van korte termijn resultaten. Ondernemen is tenslotte een marathon en geen sprint.  Maar als je nu even heel eerlijk bent: Hoe vaak heb je zelf wel niet op de werkvloer gehoord dat iets niet goed ging en kreeg je dat vervolgens op je bordje?  En hoe vaak kreeg je daarentegen een compliment ontvangen wanneer het wel goed was gegaan? De kans is groot dat je meer negatieve klanken, dan positieve hebt gehoord… Vreemd eigenlijk dat een “jochie” van 23/24 dat 15 jaar geleden al wist maar er nu nog honderden bedrijven zijn te benoemen die nog wel met ijzeren hand regeren… Gerelateerd: Complimenten werken beter Maar het mes snijdt aan twee kanten  Als het draait om plezier in het werk is het tevens belangrijk dat werknemers zelf ook verantwoordelijkheid nemen en hun steentje bijdragen.  Er lopen op de werkvloer namelijk ook nog geregeld gedemotiveerde mensen rond, die de stemming verpesten en vaak gelabeld kunnen worden als de welbekende “ventieltrekkertjes”.  Als medewerker bepaal je tenslotte ook hoe de stemming binnen het bedrijf is. Het is daarnaast niet allemaal slecht want uit het onderzoek blijkt ook dat er nog genoeg leidinggevenden zijn die hun rol wel goed invullen. Één derde omschrijft zijn of haar leidinggevende dan ook als expert, leider, coach of inspirator. Er zijn slechtere omschrijvingen te bedenken, toch? Maar waar het uiteindelijk om draait is dat iedereen binnen een bedrijf zijn steentje moet bijdragen aan het werkplezier. De medewerkers moeten verantwoordelijkheid nemen voor hun humeur, de leidinggevende is verantwoordelijk voor de sfeer en motivatie binnen het team en de organisatie moet het beide partijen zo gemakkelijk mogelijk maken om hun werk te kunnen doen. Plezier in het werk ben je tenslotte met z’n allen verantwoordelijk voor.