Ongewild actie uitstellen

Inmiddels heb ik tientallen projecten bij mooie bedrijven mogen begeleiden en werk daarbij graag vanuit de praktijk. De dingen die de werknemers direct aangaven als obstakels of zaken die ze het werk lastig maakt.

Die ‘top-of-mind’ dingen die je hoort als je de vraag stelt “wat zou er voor jouw gevoel beter kunnen binnen het bedrijf?”

Kortom, de mouwen opstropen en met de echte cases uit dat specifieke bedrijf aan de slag. Op naar concrete en tastbare verbeteringen!

Dat lijkt natuurlijk een prima theorie maar vaak ging er vervolgens in de praktijk iets mis.

Iets dat we eigenlijk sinds onze schooltijd al geleerd zijn te doen en dat inmiddels zo doordrongen is in onze dagelijkse werkzaamheden dat het ons belemmert over te gaan tot concrete actie.

Het gaat eigenlijk altijd hetzelfde: Een organisatie heeft een probleem en de medewerkers wisten als een soort getraind pavlov hondje direct wat er moest gebeuren: een duidelijk en uitgebreid plan van aanpak creëren! En uiteraard moest dat wel eerst gebaseerd zijn op gedegen onderzoek en cijfertjes.

Het resultaat hiervan? Iedereen ging keihard aan de slag en de ene rapportage werd gevolgd door het andere onderzoek. En na weken van onderzoeken en spitten lag er vaak een mooi uitgebreid overzicht van alle problematiek die er binnen de organisatie werd ervaren.

Waarna er natuurlijk weer een nieuwe periode aanbrak waarin er driftig aan de slag werd gegaan met het maken van een gedegen plan van aanpak, om deze problemen te laten verdwijnen.

Maar plannen maken is compleet iets anders dan actie ondernemen.

Oprecht veranderen is namelijk doen, resultaten boeken en impact maken! In de praktijk was je dan vaak een kwartaal verder, maar qua oprechte oplossingen of veranderingen nog geen enkele stap verder. Zonde van die waardevolle tijd natuurlijk.

Eigenlijk zou je dus direct moeten zeggen:

“Jullie hebben een uitdaging als organisatie, dat kan je zien als een vraag en het antwoord daarop is geen plan. Ga i.p.v. alle problemen documenteren, uitzoeken en plannen samenstellen juist direct aan de slag met de problemen die jullie ervaren!’

Analysis paralysis

Het is een valkuil waar we helaas allemaal wel eens inlopen. Onverwachte tegenslagen, onduidelijkheden en “verlies” raken ons diep en daarom zoeken we van te voren alles liever tot op de bodem uit en maken we liever 100 mogelijke rampscenario’s zodat elke tegenslag die we zouden tegenkomen al van te voren ingecalculeerd is.

In plaats van direct actie te ondernemen en in de praktijk gaan ervaren wat er op ons pad komt.

Hoewel we nog nooit zo simpel en zo veel toegang hebben gehad tot informatie om ons te helpen bij het nemen van beslissingen, is de daadwerkelijke besluitvorming er niet eenvoudiger door geworden.

We kunnen met alle online middelen nu de voor- en nadelen tot op de bodem onderzoeken van elke optie die maar beschikbaar is. Een simpele zoekopdracht kan vaak een tijdrovende onderneming blijken na een simpele klik op een link. En uren later eindigen in de realisatie dat je meer dan ooit in de war ben over wat de juiste vervolg actie is.

Ironisch genoeg levert bijv. een Google-zoekopdracht naar ‘analyse paralysis’ maar liefst 39.400.00 zoekresultaten op.

Psycholoog Barry Schwartz bedacht na uitgebreid onderzoek de term “Paradox of Choice” om zijn bevindingen te beschrijven, waarbij de toename in de hoeveelheid kennis, informatie en keuze ons in staat stelt objectief betere resultaten te bereiken, maar dit vaak ook leidt tot grotere angst, besluiteloosheid, verlamming en ontevredenheid.

In plaats van ons in staat te stellen betere keuzes te maken leidt de onbeperkte toegang tot informatie in de praktijk vaak tot grotere angst voor het nemen van de verkeerde beslissing.

Wat er op zijn beurt toe leidt dat we continue gevangen zitten in een web van analyse-paralysis en verlamming, terwijl we al die tijd geen stap vooruit komen met onze belangrijke projecten.

Gerelateerd: https://jerryvanstaveren.nl/executiekracht-van-plannen-naar-doen/

Van denken naar doen

Het onvermogen om ideeën om te zetten in actie in het tempo dat momenteel nodig is maakt organisaties kwetsbaar. Dat blijkt bijvoorbeeld uit onderzoek van Cass Business School die de kloof onderzocht tussen het ontstaan van ideeën en de uitvoering van deze ideeën binnen organisaties.

Het rapport genaamd ‘Innovating in the Exponential Economy’ toont aan dat er steeds meer behoefte is aan een cultuur waar meer risico genomen mag worden en waarin meer plaats is voor experimentatie. Wanneer je 100 mogelijke scenario’s samenstelt komen daar 99 niet van tot werkelijkheid.

Het is daarom tijd voor een cultuur binnen bedrijven waarin werknemers meer ondernemers mogen zijn, dan slechts ‘werkbijen’. En waar snel knopen worden doorgehakt i.p.v. oeverloos vergadert over plannen die hoogstwaarschijnlijk toch nooit uitgevoerd zullen worden.